Ολοσχερής καταστροφή από πυργκαγιά του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού Ν. Ορεστιάδας

Ήταν ίσως το μοναδικό κομμάτι που συνέδεε τη Ν. Ορεστιάδα με την ιστορία της.
Η αφορμή για την πυρκαγιά πιθανόν να ήταν, η προσπάθεια κάποιων λαθρομεταναστών να ζεσταθούν ή η αγανάκτηση κάποιου περίοικου που δεν άντεχε τη βρώμα και τη δυσωδία που είχε το συγκεκριμένο σημείο από το ανεξέλεγκτο πήγαινε-έλα ανθρώπων κάθε είδους. Δε γνωρίζω και ίσως να μη έχει και τη μείζον σημασία στο θέμα.
Η αιτία όμως ήταν σαφώς, η αδιαφορία όλων αυτών των χρόνων, από το 1996 έως σήμερα, των διοικήσεων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Κάποια στιγμή έγινε μια προσπάθεια το 1999, ώστε να ενταχθεί η αποκατάσταση του χώρου κι η μετατροπή του σε χώρο πολιτιστικού περιεχομένου, μέσα από ένα πρόγραμμα της Ε.Ε., το Interreg II, αλλά δεν ευδοκίμησε. Έκτοτε η εγκατάλειψη ήταν προφανής κι ανδιαμφισβήτητη. Το να καταλογιστούν πολιτικές ευθύνες είναι το ελάχιστο.
Πιστεύω όμως ότι επειδή είμαστε, δυστυχώς, λαός με ασθενή μνήμη, το γεγονός της καταστροφής θα κρατήσει πολύ λίγο στη μνήμη μας. Μετά θα περάσει στην ιστορία.
Γι' αυτούς που αγανακτούν πραγματικά, υπάρχει ο δικαστικός δρόμος. Να ζητηθούν ευθύνες, για την αδιαφορία προστασίας του χώρου (καθαρισμός και φύλαξη). Είτε είναι του Δήμου ή του ΟΣΕ. Ίσως πρέπει κάποια στιγμή, κάποιοι επιτέλους να τιμωρούνται για τις ευθύνες τους (την αδιαφορία που επιδυκνείουν).
Το ελάχιστο που πολιτικά μπορούμε να πράξουμε είναι, η διεκδίκηση της αποκατάστασης του εναπομείναντος κτιρίου και μετατροπή του σε χώρο μνήμης των προγόνων και της ιστορίας της πόλης.
Εκτιμώ ότι δεν είναι πολύ δύσκολο αυτό να χρηματοδοτηθεί από κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Θα προτείνω όμως εναλλακτικά, σε περίπτωση που δεν ευδοκιμήσει, τη λύση να χρηματοδοτηθεί η πρωτοβουλία αυτή από ένα Τραπεζικό ίδρυμα, που έχει στη στρατηγική του τέτοιου είδους δράσεις που ενισχύουν το κοινωνικό του προφίλ. Υπάρχουν παραδείγματα με πολύ θετικά αποτελέσματα.