Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

5+1 εμπόδια για την πράσινη οικονομία, του Κώστα Καρτάλη

«ΤΟ “ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ του θερμοκηπίου” αποτελεί στρέβλωση της οικονομίας» σημειώνει ο διάσημος οικονομολόγος Νίκολας Στερν στη μελέτη του για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Το (ανθρωπογενές, για να είμαστε ακριβείς) «φαινόμενο του θερμοκηπίου» είναι το αποτέλεσμα ενός άνισου- για το περιβάλλον- μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόστηκε με ένταση για πολλά χρόνια. Πρόκειται για το ίδιο μοντέλο που οδήγησε στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και στη μαζική «αξιοποίηση» των φυσικών πόρων, μοντέλο που έφθασε γρήγορα στα όριά του και διασταυρώθηκε με την πρόσφατη οικονομική κρίση που με τη σειρά της εισήγαγε νέα δεδομένα και νέες μεταβλητές. Η απάντηση στο μοντέλο δεν άργησε να έρθει. Ακούει στον όρο «πράσινη οικονομία», όρο για τον οποίο μιλάει όλος ο πλανήτης, χωρίς όμως να είναι πάντα σε θέση και να τον ερμηνεύσει. Αν δηλαδή «πράσινη» είναι μια οικονομία που αξιοποιεί το περιβάλλον, λ.χ., για νέες επενδύσεις (για ορισμένους «πράσινος» καπιταλισμός) ή αν πρόκειται για μια οικονομία που αναπτύσσεται με βάση όρους πολιτικής που θέτει σε πρωταγωνιστική, πλέον, θέση το περιβάλλον (οικολογικός «κεϊνσιανισμός»). Αξίζει τον κόπο να συζητούμε για την «πράσινη οικονομία» μόνο αν πρόκειται για τη δεύτερη ερμηνεία. Η πρώτη έχει το ενδιαφέρον της, όμως είναι επιδερμική και υποτάσσει αριστοτεχνικά το περιβάλλον στην ανάπτυξη. Μπορεί να υπάρξει «πράσινη οικονομία» στην Ελλάδα σήμερα; Ναι, αν υπάρχει πολιτική βούληση. Οχι αν δεν ξεπερασθούν 5+1 βασικά εμπόδια:

1. Η εξάρτηση από τον άνθρακα.
Η αλλαγή του ενεργειακού ισοζυγίου απαιτεί τη σταδιακή απεξάρτηση από τον λιγνίτη και το πετρέλαιο τη στιγμή που η ενεργειακή πολιτική της χώρας επενδύει ακριβώς στο αντίθετο. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο και οι αντιστάσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και στην ταχύτερη διείσδυση των ΑΠΕ είναι πολλές. Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, οικονομία με λιγνίτη κάθε άλλο παρά «πράσινη» είναι.
2. Η εκτός σχεδίου δόμηση.
Ισχύει μόνο στη χώρα μας. Η απάντηση είναι οργανωμένη δόμηση στον εξωαστικό χώρο με σοβαρούς περιορισμούς στις παράκτιες ζώνες και σε ευαίσθητες ορεινές περιοχές. Οι «ανοιχτές πόλεις» του Αντώνη Τρίτση παραμένουν πάντα επίκαιρες.
3. Η άναρχη επέκταση των πόλεων.
Με τους σημερινούς ρυθμούς σε δεκαπέντε χρόνια η Ομόνοια θα ενωθεί πολεοδομικά με τη Ραφήνα. Με άλλα λόγια, στο σημερινό «πρότυπο» ανάπτυξης η γη έχει ανταλλακτική αξία μόνο αν χτιστεί. Η αγορά είναι τελικά αυτή που χωροθετεί, όπως άλλωστε διαπιστώνουμε στον Ελαιώνα. Με τη σειρά της η επέκταση των πόλεων ενισχύει την αστική διάχυση, πολλαπλασιάζει τις διαδρομές και αναδεικνύει ακόμη πιο κεντρικό τον ρόλο των ΙΧ αυτοκινήτων. Η «νέα πόλη» αναζητείται και αποτελεί βασική προτεραιότητα της «πράσινης οικονομίας».
4. Η επέλαση των απορριμμάτων.
Η πολιτική για την κατασκευή ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) είναι παρωχημένη. Ιδιαίτερα όταν η διεθνής τάση μεταθέτει την προτεραιότητα στους ΧΥΤΥ, δηλαδή σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων. Αυτό σημαίνει επαναχρησιμοποίηση, διαλογή στην πηγή και ανακύκλωση. Σημαίνει όμως και θερμική επεξεργασία των απορριμμάτων που δεν μπορούν να αξιοποιηθούν.
5. Η υδροβόρος γεωργία.
Με τον υδροφόρο ορίζοντα σε εξάντληση σε πολλές περιοχές της χώρας και με τις κλιματικές αλλαγές σε εξέλιξη, η επιμονή σε καλλιέργειες που είναι υδροβόρες είναι διπλά καταστρεπτική, και για το περιβάλλον και για την αγροτική οικονομία. Στην «πράσινη οικονομία» η απάντηση είναι εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα και αναδιάρθρωση των καλλιεργειών.

Το στοίχημα της «πράσινης οικονομίας» είναι ένα στοίχημα για το οποίο αξίζει να στρατευθείς. Ορθώς το ΠαΣοΚ το αναδεικνύει και επισημαίνει ότι πρόκειται για στοίχημα που δεν αντέχει σε συμβιβασμούς. Οι συνθήκες έχουν μάλλον ωριμάσει, δεν είμαι βέβαιος αν έχει ωριμάσει ο κόσμος της οικονομίας. Αυτό είναι το 6ο εμπόδιο, αν δηλαδή η οικονομία αποδέχεται ότι στην «πράσινη οικονομία» πρωταγωνιστής θα είναι το περιβάλλον.

BHMA THΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ – ΕΝΘΕΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΠΟΨΗ
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Ο κ. Κ. Καρτάλης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, βουλευτής ΠαΣοΚ Μαγνησίας.

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Ελβετικό θαύμα στη Μαγνησία. Ανάβρα Μαγνησίας: παράδειγμα προς μίμηση!

Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Όθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια. Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων. Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας;
Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;
Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας. Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε. «Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας. «Ίσως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξης
Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές. Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε. Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ήθελε έσοδα δικά της. Έτσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Έσοδα
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο. Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ. Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ποσό της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη. Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι). Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού). Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Άλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».Ένας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (28/9/2008)
ΜΠΟΓΑΤΣΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Κατέθεσε υποψηφιότητα για το Final 4 γυναικών

Την υποψηφιότητά για την ανάληψη της διοργάνωσης του Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδος Γυναικών έθεσε ο Δήμος Ορεστιάδας και ο Αθλητικός Όμιλος Ορεστιάδας.
Στα γραφεία της ΕΟΠΕ και της επιτροπής του Κυπέλλου βρίσκεται απο την Πέμπτη το πρωί η υποψηφιότητα της Ορεστιάδας για την φιλοξενία της τελικής φάσης του γυναικείου κυπέλλου.
Για μια ακόμη φορά η πόλη της Ορεστιάδας, δικαιώνοντας τον τίτλο της ως μητρόπολη του Ελληνικού βόλεϊ, δηλώνει παρόν στα μεγάλα αθλητικά γεγονότα του αθλήματος και είναι έτοιμη να αναλάβει το Final 4 αν η Ομοσπονδία την εμπιστευτεί και της δώσει αυτήν την ευκαιρία.

Συνέχεια στο: http://orestiadavolley.blogspot.com/

Σχόλιο: Κάποιοι διεκδικούν συνεχώς, κάποιοι άλλοι...

Δύο νέες προτάσεις βραδινής εξόδου...


Νέο πρόγραμμα με δύο καινούριες παραστάσεις από το Θεατρικό Εργαστήρι Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ.
Με ένα νέο πρόγραμμα παραστάσεων ξεκινάει τη θεατρική περίοδο του νέου έτους το Θεατρικό Εργαστήρι Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ. Οι δύο νέες παραγωγές του Εργαστηρίου αποτελούν μία κοινή θεματική ενότητα με τις σχέσεις των γυναικών από τη μία και στον αντίποδα αυτές των ανδρών.
Τα έργα «Με Δύναμη από την Κηφισιά» των Κεχαΐδη - Χαβιαρά και «Art» της Yasmina Reza, εναλλάσσονται κάθε Κυριακή και Τετάρτη από τις 22 Φεβρουαρίου έως και τις 12 Απριλίου στη σκηνή του Πολιτιστικού Πολύκεντρου του Δήμου Ορεστιάδας, σε συνεργασία με τη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ορεστιάδας.
ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ των Δ. Κεχαΐδη - Ελ. Χαβιαρά
Μια παρέα γυναικών, η Φωτεινή, η Μάρω, η Αλέκα και η κόρη της Ηλέκτρα, είναι οι ηρωίδες του θεατρικού έργου που επιθυμούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Κάνουν δίαιτα και γυμναστική, ερωτεύονται και χωρίζουν, παντρεύονται και χωρίζουν, δεν θέλουν να παντρευτούν... Τέσσερις γυναίκες που θέλουν να ξεφύγουν και να ταξιδέψουν, που θέλουν να γελάσουν και να κλάψουν, που τσακώνονται και αγαπιούνται, που τα λένε όλα μεταξύ τους και θέλουν να είναι αισιόδοξες για το αύριο. Σημερινό και μελλοντικό, για τις γυναίκες - άρα και για τους άνδρες - το έργο καταπιάνεται με τις σχέσεις των δύο φύλων, με τον έρωτα αλλά και την απομόνωση της σύγχρονης ζωής, τη σχιζοφρένεια της καθημερινότητάς μας…Συνολικά θα δοθούν 9 παραστάσεις: κάθε Κυριακή, από τις 22 Φεβρουαρίου έως τις 12 Απριλίου 2009 στις 8:30΄ μ.μ. και μία μεταμεσονύχτια παράσταση το Σάββατο 11 Απριλίου στις 12 ακριβώς. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Αργυρώ Καραβά, Ιωάννα Μουτουσίδου, Ξανθή Εμμανουηλίδου, Άννα Πατούνα. Η προσαρμογή-σκηνοθεσία, τα video και η μουσική επιμέλεια της παράστασης είναι του Άκη Τσονίδη, τα σκηνικά του Νίκου Πατούνα και τα κοστούμια της Χρύσας Δαπόντε.
ART της Yasmina Reza
Το πλέον διάσημο έργο της Yasmina Reza που έχει μεταφραστεί σε 45 γλώσσες, έχει παιχτεί σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες σε 140 χώρες σε όλο τον κόσμο και έχει καταπλήξει κοινό και κριτικούς παγκοσμίως. Με αφορμή την αγορά ενός πανάκριβου και ολόλευκου πίνακα ζωγραφικής, η φιλία τριών ανδρών περνάει μία πρωτοφανή κρίση. Είσαι άραγε στ’ αλήθεια αυτός που είσαι ή είσαι αυτός που νομίζουν οι φίλοι σου ότι είσαι;… Εντάσεις, συγκρούσεις, συναισθηματισμοί, αλήθειες, ψέματα, σχέσεις και καταστάσεις ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί. Το «Art» είναι μια πανέξυπνη κωμωδία ή «ένα δράμα πολύ αστεία γραμμένο» όπως το χαρακτηρίζει η ίδια η συγγραφέας.Συνολικά θα δοθούν 8 παραστάσεις: κάθε Τετάρτη, από τις 25 Φεβρουαρίου έως τις 8 Απριλίου 2009, στις 8:30΄ μ.μ. και μία μεταμεσονύχτια παράσταση το Σάββατο 4 Απριλίου στις 12 ακριβώς. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Άκης Τσονίδης, Σαράντης Σαραντίδης, Νίκος Πατούνας. Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Σταμάτη Φασουλή, η προσαρμογή-σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια είναι του Άκη Τσονίδη, ενώ τα σκηνικά και κοστούμια σχεδίασαν και επιμελήθηκαν οι Χρύσα Δαπόντε και Νίκος Πατούνας.

Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: 2552028280

Αναρτήθηκε από: http://patounik-dionysos.blogspot.com/

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Νέο blog από το Νίκο Νικολαϊδη

Νέα είσοδος στο χώρο των ιστολογίων από το Νομαρχιακό Σύμβουλο Νίκο Νικολαϊδη. Θα υπάρχει μόνιμο link στο ιστολόγιο μου. Η διεύθυνσή του είναι: http://nikolaidisnikos.blogspot.com/

Δυνατότητα χρηματοδότησης για την εξοικονόμηση ενέργειας των δημοτικών κτιρίων του δήμου Ορεστιάδας απ' το πρόγραμμα "ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ"

Μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας μπορούν να εξασφαλίσουν οι δήμοι για τα δημοτικά τους κτίρια, πραγματοποιώντας υποδομές που θα στοχεύουν σε μια "βιώσιμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη".
Το πρόγραμμα "ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ" το οποίο θα λειτουργήσει μέσω του Υπουργείου Ανάπτυξης και της ΚΕΔΚΕ, θα δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να κάνουν επενδύσεις για εξοικονόμηση ενέργειας (ηλεκτρικής, θέρμανσης, ψύξης, δροσισμού, αερισμού) με χρηματοδότηση των δράσεων εως και 70%.
Σημαντικό το κίνητρο και γίνεται ιδιαίτερα δελεαστικό αν καταγράψει κανείς τα οφέλη που μπορεί να προσεταιριστεί ο δήμος από ένα μεγάλο δημοτικό κτίριο, όπως μεταφράζονται αυτά σε ευρώ/έτος.
Ιδανική ευκαιρία για τέτοιου είδους δράσεις είναι το Δημοτικό Κατάστημα στην Ορεστιάδα, το Νέο Γυμναστήριο και το Κολυμβητήριο.
Στα συγκεκριμένα κτίρια είναι δυνατό να εφαρμοστούν, η αντικατάσταση των παλιών κουφωμάτων, η χρήση πρισματικών φωτοδιαπερατών υλικών και η χρήση γεωθερμίας, με εξοικονόμηση ενέργειας εως και 40%.
Ο δήμος Ορεστιάδας είναι επιλέξιμος για αυτές τις δράσεις, σύμφωνα με τον πληθυσμό του και μπορεί να προετοιμάζεται για τις μελέτες και την υλοποίηση αυτών των δράσεων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως αρχίζει να αποκτάει το γεγονός των νέων θέσεων απασχόλησης οι οποίες ανοίγονται με τους νέους τομείς που αρχίζουν ν ' αναπτύσσονται παγκοσμίως. Αναφέρομαι στα επαγγέλματα που σχετίζονται με την "πράσινη απασχόληση". Κατακόρυφη αύξηση εκτιμάται ότι θα παρουσίασει η ζήτησή τους τα επόμενα 10-15 χρόνια. Πιο συγκεκριμένα οι τομείς που αναπτύσσονται είναι: ύδρευση, αποχέτευση, διαχείριση αποβλήτων, προστασία θαλάσσιου περιβάλλοντος, διαχείρισης υδάτινων πόρων, πρόληψη κι έλεγχος ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ανακύκλωση, ενέργεια, εναλλακτικές μορφές τουρισμού, μεταφορές, κτλ.

Εμπόριο. Άρθρο του Χάρη Κανταρίδη

Θέλω να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη για το μακροσκελές άρθρο που ακολουθεί. Νομίζω όμως ότι από τη στιγμή που άνοιξε μια τέτοια συζήτηση, ίσως είναι χρήσιμη η άποψη ενός ανθρώπου που διετέλεσε για πέντε χρόνια πρόεδρος του τοπικού εμπορικού συλλόγου.
Πρέπει να ξεκινήσουμε από μερικές παραδοχές:

1. Στον κάθε άνθρωπο μετρά (με το δίκιο του) το ένστικτο της επιβίωσης και της βελτίωσης των οικονομικών του (σε θεμιτά πάντα πλαίσια και με βάση τους νόμους).
2. Στους ανθρώπους και κυρίως στους Έλληνες υπάρχει η φιλοσοφία "να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα" και όχι να αγωνιστούμε για να πάρουμε καλύτερο γάιδαρο.
3. Δεν μας αρέσει να λειτουργούμε με γνώμονα το συνολικό κέρδος, αλλά τον πρόσκαιρο ατομικό ωφελιμισμό (εγώ και όχι εμείς).
4. Δεν αναγνωρίζουμε (και δεν στηρίζουμε) τις προσπάθειες που γίνονται κατά καιρούς, βρίσκοντας πάντα δικαιολογίες.

Φυσικά δεν περιμένω να πείσω τους πάντες με ένα άρθρο. Σας ζητώ ειλικρινά όμως, να ξεχάσουμε τις πολιτικές μας τοποθετήσεις και αντιπαραθέσεις ή τη γνώμη που έχει ο ένας μας για τον άλλο και να το διαβάσουμε λέξη προς λέξη, δεχόμενοι την θετική προαίρεση του γράφοντος.

1. Λίγα χρόνια πριν γινόταν η συζήτηση για τον τρόπο ανοίγματος του τελωνείου των Καστανεών (όχι για το ΑΝ ανοίξει, αλλά για το ΠΩΣ θα λειτουργεί).
Η θέση του Εμπορικού Συλλόγου ήταν να λειτουργήσει ως τελωνείο 24ώρου βάσεως, με τη δυνατότητα διέλευσης φορτηγών, εισαγωγής και εξαγωγής εμπορευμάτων, με παράλληλη διακρατική συμφωνία που θα διασφάλιζε τη δυνατότητα εισόδου στη χώρα μας των γειτόνων, χωρίς τις χρονοβόρες και οικονομικά δυσβάσταχτες διαδικασίες, για να μην είμαστε μόνο εμείς αυτοί που "στέλνουν" κόσμο – για οικονομικούς και συναισθηματικούς λόγους – αλλά να "παίζουμε" επ ίσοις όροις.
Τότε ορισμένοι, από την πόλη και από αλλού, είχαν την πρεμούρα "να ανοίξει όπως – όπως" γιατί εξυπηρετούσε τα δικά τους σχέδια για πολιτικούς, οικονομικούς και άλλους λόγους.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι σήμερα δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τη λογική των κλειστών συνόρων, αλλά η ισονομία προϋποθέτει και ίδιες συνθήκες ανταγωνισμού.

2. Οι προσπάθειές μας να οριοθετήσουμε τη λαϊκή αγορά και να μην πωλούν σ' αυτήν πωλητές εκτός Νομού (όπως όριζε ο νόμος), βρήκαν συμπαραστάτη τον τότε Δήμαρχο Άγγελο Παπαϊωάννου, ο οποίος με προσωπικό κόστος πήρε την απόφαση που ζητούσε ο Εμπορικός κόσμος και έφτασε στο σημείο να επιβλέπει ο ίδιος και ο τότε αντιδήμαρχος Γιάννης Παπαδόπουλος την εφαρμογή του μέτρου.
Μπορούμε να αναρωτηθούμε πόσο τον τίμησε ο τότε εμπορικός κόσμος στεγασμένου ή μη εμπορίου;

3. Έχω πει από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου ότι η αλληλοϋποστήριξη δεν μπορεί να επιβληθεί. Κατακτιέται! Προϋποθέτει όμως ανιδιοτέλεια μικρών και μεγάλων συμφερόντων, συμμετοχή από όλες τις πλευρές και μη εκδικητική συμπεριφορά.
Συγκεκριμένα κάθε τοπική κοινωνία πρέπει να κατανοήσει ότι διώχνοντας τον πλούτο της, συμβάλλει στη μείωση των θέσεων εργασίας, στη φυγή των νέων και παραγωγικών ηλικιών, στην αύξηση κατ επέκταση του γηραλέου πληθυσμού και καταλήγει να κλαίει για τη μετανάστευση.

4. Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ στα λάθη του εμπορικού κόσμου. Αν το έκανα θα μεροληπτούσα.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90 η πρόσβαση στις γειτονικές χώρες ήταν από δύσκολη έως αδύνατη. Η "βόλτα" σε άλλες πόλεις (Θεσ/νικη, Κομοτηνή, Αλεξ/πολη), ισοδυναμούσε σχεδόν με ταξίδι. Σ αυτό το πλαίσιο του απομονωτισμού και της κλειστής αγοράς, κάποιοι κερδοσκόπησαν αισχρά. Τα κοινωνικά αντανακλαστικά των πελατών όταν αντελήφθησαν την κοροϊδία σε βάρος τους, λειτούργησαν εκδικητικά με αποτέλεσμα να την "πληρώσουν" όλοι. Και δυστυχώς περισσότερο οι νέοι επαγγελματίες, γιατί ο παλαιός και "κονομημένος" στο τέλος της επαγγελματικής του ζωής, δεν είχε πρόβλημα να δουλέψει ακόμη και με χάσιμο, "τσοντάροντας" από το απόθεμα.
Ο νέος αναγκάστηκε να κλείσει!

5. Ένα άλλο λάθος των επαγγελματιών είναι ο υπερβολικός αριθμός καταστημάτων όμοιων προϊόντων και υπηρεσιών. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να στερήσει από κάποιον το δικαίωμα στην εργασία και την ελπίδα. Όταν όμως η Ορεστιάδα είχε 12 καταστήματα με παιδικά είδη, η Αλεξανδρούπολη με υπερδιπλάσιο πληθυσμό, είχε 15.

6. Ένα τελευταίο παράδειγμα του συντηρητισμού της πόλης μας, είναι κατ' εμέ η δυσκολία αντίληψης των αλλαγών. Κανείς δεν ήθελε να συνασπιστεί και να δημιουργήσει σε βάση ανωνύμων εταιριών ή αλυσίδων (την ώρα που πολεμήσαμε πολύ για να βγουν τα επιδοτικά προγράμματα cluster) πιο εύρωστες επιχειρήσεις που να μπορούν να κάνουν οικονομίες κλίμακας και μαζικές παραγγελίες, έχοντας το φαιδρό επιχείρημα "έκανα χρόνια να γίνω αφεντικό, δεν θα ξαναγίνω υπάλληλος".
Ας με λένε δημαρχίνα κι ας πεθαίνω απ την πείνα, που λέει κι ο λαός μας.
Όταν λέγαμε να εισάγουμε από τις όμορες χώρες και να δίνουμε τη δυνατότητα να βρουν εδώ οι πελάτες αντίστοιχες τιμές με αυτές των γειτόνων, υπήρχαν πάντα φωνές που αντέτασσαν το επιχείρημα "δεν δίνω λεφτά εκεί που θα τα κάνουν σφαίρες να με σκοτώσουν".
Προφανώς τώρα θα νοιώθουν όλοι αυτοί δικαιωμένοι.

Δεν θέλω να κουράσω άλλο. Σίγουρα κάποιοι θα βρουν λέξεις να απομονώσουν και να μου ασκήσουν κριτική. Σίγουρα θα βρουν λάθη και παραλήψεις.
Άλλωστε κανείς δεν έχει το αλάθητο.
Θα μπορούσα να γράψω πολύ περισσότερα, όμως σέβομαι το χρόνο που διαθέτει ο καθένας σας για να διαβάσει αυτό το κείμενο και σας ευχαριστώ γι' αυτό. Μένω σ' αυτά που θεώρησα ως βασικότερα κι εύχομαι να έχω συμβάλλει στη συνέχιση του διαλόγου με εποικοδομητικές προτάσεις που θα κατατεθούν και θα βοηθήσουν στην συνειδητοποίηση των προβλημάτων μας ως κοινωνία.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Χάρης Κανταρίδης

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Οικονομική κρίση και τοπική οικονομία

Βρισκόμαστε στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης, την ένταση και τη διάρκεια της οποίας κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Στην περιοχή μας έχουμε ήδη αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε τις επιπτώσεις της κρίσης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν πλέον οι τράπεζες. Οι κάνουλες έκλεισαν, ακόμη και στους καλούς πελάτες.
Βέβαια, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη κι άλλα χαρακτηριστικά της τοπικής μας οικονομίας. Το πλήγμα που έχει δεχθεί το αγροτικό εισόδημα, το οποίο βέβαια δεν οφείλεται στην διεθνή οικονομική κρίση, έχει όμως προκαλέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα στην τοπική οικονομία και την ψυχολογία των πολιτών.
Τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την περίοδο είναι πολλά, μεγάλα και δύσκολα. Κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις, ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, ανέχεια.
Όλοι εμείς που ζούμε στις μικρές τοπικές κοινωνίες, γνωριζόμαστε μεταξύ μας και μας συνδέουν πολλοί και στενοί δεσμοί, γι’ αυτό πρέπει να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές αξίες. Θα πρέπει να επανέλθουν αξίες όπως η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις της.
Επομένως, κατά την άποψή μου απαιτείται άμεσα από εμάς τους ίδιους:
Πρώτον, άμεση στήριξη της τοπικής αγοράς.
Βάζουμε ως προτεραιότητα την επιλογή των τοπικών προϊόντων, όσων υπάρχουν στην αγορά και την προτίμηση στους τοπικούς προμηθευτές-επαγγελματίες. Δεν έχουμε τεράστια αγορά, καλύπτει όμως όλες τις καταναλωτικές μας ανάγκες.
Ως καταναλωτές, διότι είμαστε όλοι καταναλωτές, δεν αρκεί μόνο να δείξουμε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, αλλά θα πρέπει να αλλάξουμε την καταναλωτική μας συμπεριφορά και τα καταναλωτικά μας πρότυπα με βάση τις αρχές, τις ανάγκες μας και το διαθέσιμο εισόδημα.
Ειδικά αυτή την περίοδο πρέπει να στηρίξουμε τα δικά μας μαγαζιά, τους δικούς μας
ανθρώπους, γιατί είναι οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι γείτονες, οι συγχωριανοί, οι συμπολίτες. Γιατί τα χρήματα που δαπανώνται σε αυτούς μένουν στην τοπική κοινωνία, καταναλώνονται εδώ, επενδύονται εδώ, ανακυκλώνονται εδώ.
Τώρα μας χρειάζονται και τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ.
Για να κινηθεί η τοπική οικονομία, πρέπει να συμμετέχουμε όλοι στις δραστηριότητές της. Από εκεί αντλούμε όλοι το εισόδημά μας, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, έμποροι, επαγγελματίες, εργαζόμενοι. Αν ένας κλάδος αντιμετωπίσει πρόβλημα οι επιπτώσεις μετακυλίονται σε όλους.
Δεύτερον, πρέπει να επιδείξουμε υψηλό αίσθημα αλληλεγγύης απέναντι στους συνανθρώπους μας που στερούνται βασικών αγαθών ή δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Να διατηρήσουμε και να δυναμώσουμε τους κοινωνικούς ιστούς, να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε τους φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης και όλους όσους δραστηριοποιούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.
Ας βοηθήσουμε όλοι μαζί για να μη βλέπουμε στον μικρό μας τόπο εικόνες συνανθρώπων μας να μαζεύουν απομεινάρια από τις λαϊκές ή να ψάχνουν κάδους απορριμμάτων. Πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι σε περιόδους μεγάλης οικονομικής κρίσης όπως η σημερινή, η μοναδική μας περιουσία είναι μόνο η κοινωνία.
Ας κοιτάξουμε πρώτα τον Άνθρωπο.
Η οικονομική ανάπτυξη της τοπικής αγοράς, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θετική εικόνα που μπορεί να έχει ο καθένας μας για την πόλη που αγαπάμε και που είναι βέβαιο ότι επιθυμούμε να συνδράμουμε προς την οικονομική της ευρωστία και αυτοτέλεια.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Βάλε στη ζωή σου την τοπική αγορά

Απαντάμε στην κρίση
Ζητάμε τα τοπικά προϊόντα της περιοχής μας
Προτιμάμε τους τοπικούς προμηθευτές
...
...
άλλαξε συνήθειες
σκέψου τοπικά
...
...
Στηρίζουμε την τοπική οικονομία... Αγαπάμε τη Ν. Ορεστιάδα

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Βιολογική Διαθήκη

Το θέμα της Ελουάνα Ενγκλάρο που συνταράσσει την γειτονική Iταλία θέτει μια σειρά από ζητήματα, τα οποία αργά ή γρήγορα θα κληθεί να αντιμετωπίσει και η ελληνική πολιτεία.
Η Ιταλία, όπως και η Ελλάδα δεν διαθέτει νομοθεσία περί ευθανασίας όμως μέσω της δικαστικής οδού μετά από αίτηση του πατέρα της Ελουάνα, επιτράπηκε τελικά μετά από απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου (το πρωτοδικείο και το εφετείο είχαν απορρίψει το αίτημα) στους θεράποντες ιατρούς να διακόψουν την παροχή ιατρικής – μηχανικής υποστήριξης στην 37χρονη γυναίκα η οποία βρισκόταν σε αδιάλειπτο κώμα για δεκαέξι χρόνια μετά από τροχαίο ατύχημα...

Συνέχεια στο : http://thegreekdream.wordpress.com


Ένα blog ανανεωμένο ενός φίλου από την Ν. Ορεστιάδα. Αξίζει να το επισκεφτείτε.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Βιβλίο παρέμβαση του Αλέκου Παπαδόπουλου

Βιβλιοπαρουσίαση "Τα βήματα του Έστερναχ"

Ομιλία Αλ. Παπαδόπουλου

Αθήνα, Παλαιά Βουλή, 11/2/2009

(Το βιβλίο του Α. Παπαδόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ και αποτελεί παρέμβαση στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας)


Κυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την παρουσία σας. Με τιμά και με συγκινεί. Θερμά ευχαριστώ και αυτούς που πραγματοποίησαν και επιμελήθηκαν με τόση φροντίδα αυτή την έκδοση. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω και στους εξέχοντες πνευματικούς ανθρώπους που τόσο εύστοχα παρουσίασαν εδώ αυτό το βιβλίο.
Η παρουσία σας όμως σήμερα αποδεικνύει και το ενδιαφέρον σας για τα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο τούτο. Και αυτό ακριβώς με κάνει να αισθάνομαι ότι όλοι μας έχουμε τις ίδιες έγνοιες και τις ίδιες αγωνίες για το μέλλον του τόπου. Άλλωστε, κι η δική μου προσπάθεια σ’ αυτό το βιβλίο ήταν να επιχειρήσω μια ανάλυση της σημερινής κατάστασης της χώρας και να διατυπώσω μια πρόταση για «το δέον γενέσθαι» κατά την επόμενη δεκαετία.
Νομίζω ότι μετά τις καίριες παρατηρήσεις και τους σχολιασμούς των διακεκριμένων ομιλητών που προηγήθηκαν, δεν απομένει για μένα να προσθέσω τίποτε.
Αισθάνομαι όμως την ανάγκη, με αυτή την ευκαιρία, να κάνω μερικές εξομολογήσεις:
Εξομολόγηση πρώτη
Εδώ και δεκαπέντε χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου με όρισε Υπουργό Οικονομικών – σε πολλή δύσκολη στιγμή για τη χώρα – προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων.
Σας λέω ειλικρινά ότι εξέτασα το πρόβλημα από όλες τις πλευρές.
Το έπιασα από τα έσοδα. Από τους φόρους, από τη φοροδιαφυγή, από τη μαύρη οικονομία, από τη διαφθορά, από τους εφοριακούς και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Το έπιασα από τις δαπάνες. Από τη σπατάλη, από τα ρουσφέτια, από την εν γένει λεηλασία των δημοσίων πόρων, από τις προσλήψεις, από τη λειτουργία των δημοσίων οργανισμών και από που δεν το έπιασα.
Το έπιασα από τη πλευρά της οικονομικής ανάπτυξης και μεγέθυνσης. Από την αύξηση του ΑΕΠ από τη μείωση του πληθωρισμού και της ανεργίας, από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας.
Το έπιασα από την ανάγκη να εισέλθουμε στην Ευρωζώνη. Από τα προγράμματα σύγκλισης και σταθερότητας, από τα κριτήρια της ΟΝΕ, από το σύμφωνο σταθερότητας αλλά και από τις εμπειρίες άλλων χωρών.
Το έπιασα από την πλευρά της ηθικής διάστασης. Από την ενοχή απέναντι στις επερχόμενες γενιές, από το ύψος των τόκων που θα πνίξουν τα παιδιά μας τα επόμενα χρόνια, από την απαράδεκτη κατάσταση του να ζει ένα ολόκληρό έθνος με δανεικά.
Το ανέλυσα και από την πλευρά της εθνικής αξιοπρέπειας.
Όλα αυτά τα πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις και μάλιστα πολλές φορές συγκρούστηκα για αυτά ακόμα και με αγαπημένους μου φίλους.
Μέσα από όλη αυτή τη διαπάλη που έγινε στο μυαλό μου, αυτό που κατέληξα, δεν ήταν απλά το συμπέρασμα σύνθετων συλλογισμών, ούτε μόνο το απόσταγμα πλούσιων εμπειριών ήταν, ας μου επιτρέψετε να το χαρακτηρίσω έτσι, μία φοβερή αποκάλυψη.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε το έλλειμμα ούτε το χρέος. Το δημοσιονομικό μας πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα!!
Αυτό το σύστημα είναι που δημιουργεί τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Αυτό το σύστημα είναι που δημιουργεί δαπάνες για να διασφαλίσει την αναπαραγωγή του.
Αυτό είναι που με λεονταρισμούς καταγγέλλει τη φοροδιαφυγή και ταυτόχρονα απολογείται όταν θα πρέπει να τη συλλάβει ή να ζητήσει και κανένα φόρο για τη λειτουργία του κράτους. Αυτό το σύστημα είναι που σε κάθε του βήμα ασχολείται μόνο με το περιβόητο πολιτικό κόστος και τις δημοσκοπήσεις, που είναι έρμαιο του λαϊκισμού και του κυνηγητού των εντυπώσεων, που όχι μόνο δημιουργεί τα ελλείμματα και το χρέος αλλά θεωρεί την αντιμετώπισή τους σαν απειλή της ύπαρξής του.
Αυτή η πατερναλιστική ή, καλύτερα, ψευδό-πατερναλιστική αντίληψη του πολιτικού συστήματος είναι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας.
Εξομολόγηση δεύτερη
Ως Υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης ασχολήθηκα με τη λειτουργία του κράτους και προσπαθούσα να αντιληφθώ την παθογένεια της Κρατικής Διοίκησης, της Αυτοδιοίκησης και των Δημόσιων Οργανισμών. Και εδώ προσπάθησα να αντιμετωπίσω τα προβλήματα από πολλές πλευρές.
Το είδα από την πλευρά της βελτίωσης της ποιότητας των δημοσίων υπαλλήλων, όπως από την πλευρά της κατάρτισης, των νέων τεχνολογιών, του νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, του κώδικα διοικητικής διαδικασίας κλπ
Το είδα από την πλευρά της δημιουργίας νέων και σύγχρονων αποκεντρωμένων διοικητικών σχημάτων όπως η εσωτερική αναμόρφωση των 13 περιφερειών, ο «Καποδίστριας», οι νέοι οργανισμοί των Υπουργείων.
Το είδα από την πλευρά της δημιουργίας σύγχρονων ελεγκτικών μηχανισμών για τον περιορισμό της διαφθοράς και τη ποιοτική βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών όπως ο συνήγορος του πολίτη, οι επιθεωρητές του κράτους, οι επιθεωρητές δημόσιας υγείας, οι δημοσιονομικοί ελεγκτές, το ΣΔΟΕ, τα ελεγκτικά κέντρα κλπ
Το είδα και από άλλες πλευρές. Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι το εξής:
Το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που από την εθνική ανεξαρτησία μέχρι σήμερα, θεωρεί τη δημόσια διοίκηση ως δεξαμενή ψηφοθηρικής πελατείας για την αναπαραγωγή του. Είναι αυτό που καταρρακώνει γενιές ολάκερες ελληνοπαίδων συναλλασσόμενο μαζί τους για μια θέση στο Δημόσιο και στη συνέχεια για όλες τις δια βίου προαγωγές τους.
Είναι αυτό το οποίο εξοβέλισε κάθε έννοια αξιοκρατίας και αξιολόγησης του παραγόμενου έργου στη Δημόσια Διοίκηση την οποία έχει υποκαταστήσει με την κομματική αξιολόγηση και υποταγή.
Είναι αυτό το πολιτικό σύστημα που δεν θέλει να αντιληφθεί ότι το σύνταγμα καθιέρωσε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων προκειμένου να κατοχυρώσει την ανεξαρτησία τους από το πολιτικό σύστημα και όχι την υποταγή τους σε αυτό.
Η μονιμότητα θεσπίστηκε υπέρ της Δημόσιας Διοίκησης και του Δημοσίου συμφέροντος και όχι υπέρ του υπαλλήλου για να μένει ανεξέλεγκτος και ατιμώρητος.
Είναι τέλος αυτό που έχει υιοθετήσει παρωχημένες ιδέες, αναγόρευσε τον εκσυγχρονισμό της χώρας βασικό του ιδεολογικό εχθρό και έγινε έρμαιο των δυνάμεων της καθήλωσης και του αναχρονισμού.
Εξομολόγηση Τρίτη
Ως Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας προσπάθησα να καταλάβω πώς τελοσπάντων λειτουργεί το ανοργάνωτο και πολυ-διαχυμένο σύστημα κοινωνικής προστασίας της χώρας καθώς και ποιες είναι οι αιτίες της συνεχούς καταβύθισης και απαξίωσης του Δημόσιου συστήματος υγείας. Και εδώ προσπάθησα να αντιμετωπίσω τα προβλήματα από πολλές μεριές.
Το αντιμετώπισα από την πλευρά των δαπανών, όπως είναι η αδιαφάνεια της διαχείρισης τους και η αναποτελεσματικότητά τους.
Το αντιμετώπισα από την πλευρά των ιατρικών εξοπλισμών και των προμηθειών, διαπιστώνοντας την έλλειψη οργάνωσης και κανόνων στις δημόσιες συμβάσεις.
Το αντιμετώπισα από την πλευρά της διοίκησης, διαπιστώνοντας έλλειψη σύγχρονου management και την ύπαρξη διοικητικών δομών της δεκαετίας του ‘50.
Το αντιμετώπισα από την πλευρά των ανθρώπινων πόρων, της αξιολόγησης του προσωπικού καθώς και από την πλευρά της πιστοποίησης των παρεχομένων υπηρεσιών
Τέλος το αντιμετώπισα και από την πλευρά της διόγκωσης των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας σε βάρος του Δημόσιου συστήματος υγείας.
Ίσως φανώ κουραστικός αλλά και εδώ η εξομολόγησή μου δεν διαφέρει από τις προηγούμενες εξομολογήσεις.
Το αδύναμο κοινωνικό κράτος δεν οφείλεται στην έλλειψη πόρων ούτε σε κάποιους κακούς υπαλλήλους ούτε σε κάποιους ιδιοτελείς γιατρούς του ΕΣΥ.
Οφείλεται στην έλλειψη σταθερής πολιτικής βούλησης να εξυγιάνει το σύστημα και να το προσαρμόσει στα σύγχρονα δεδομένα.
Το ίδιο το πολιτικό σύστημα, σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού των διοικητικών δομών αισθάνεται ότι απειλείται η αναπαραγωγή των πελατειακών του σχέσεων, τόσο στη διοίκηση του συστήματος μέσω των κομματικών εντεταλμένων, όσο και στην διασφάλιση της πολιτικής διαμεσολάβησης για την παροχή υπηρεσιών υγείας
Κυρίες και κύριοι,
Μετά απ’ όλα αυτά θα με ρωτήσει κάποιος «Καλά κυρ Αλέκο, και εσύ τι έκανες για όλα αυτά;»
Θα απαντήσω λοιπόν:
Όλο αυτό το κατηγορητήριο κατά του πολιτικού μας συστήματος απαιτεί τρεις σοβαρές διευκρινίσεις:
Πρώτον, είμαι και εγώ μέρος αυτού του συστήματος, συμμέτοχος διαμορφωτής και άρα συνυπεύθυνος.
Δεύτερον, δεν επιδιώκω την πλήρη απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος ούτε ακυρώνω τα επιτεύγματά του από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Απαξίωση, άλλωστε, του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι η κριτική του, όσο σκληρή κι αν είναι. Είναι η ανοχή και η σύμπραξη στα ανομήματά του.
Και τρίτον, μίλησα σκληρά γιατί νοιώθω ότι στην ουσία μίλησα για τον αμφιλεγόμενο πολιτισμό μας, δηλαδή, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι πολίτες και οι εκπρόσωποί τους.
Επισημαίνω, λοιπόν, με έμφαση και με πάθος τις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος γιατί στην όποια ιεράρχηση των πολλών προβλημάτων των χώρας θεωρώ πρώτη προτεραιότητα και αναγκαίο πρόκριμα την αναμόρφωση αυτού του συστήματος.
Θα μπορούσε κανείς να προτείνει μία διαφορετική ιεράρχηση. Για παράδειγμα θα μπορούσε να θέσει ως προτεραιότητα την οικονομία ή τις κοινωνικές ανισότητες ή ακόμα και την διεθνή θέση της χώρας. Θα διαφωνούσα κατηγορηματικά. Και τούτο όχι διότι αμφισβητώ την οξύτητα αυτών, και πολλών άλλων ακόμη, προβλημάτων και αδιεξόδων, αλλά επειδή προέχει ένα μείζον πρόβλημα, στο οποίο εντάσσονται και το οποίο εν πολλοίς δημιουργεί όλα τα υπόλοιπα.
Όλα τα προβλήματά μας απαιτούν σε πρώτη αλλά και σε τελευταία ανάλυση πολιτική αντιμετώπιση. Αλλιώς αφήνονται στην τύχη τους.
Δεν θα επαναλάβω όλες τις προτάσεις που καταθέτω στο βιβλίο. Θα διαλέξω και θ’ αναφέρω μόνο δύο που τις θεωρώ κρίσιμες και καθοριστικά στοιχεία αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος.
Πρώτον, είναι απαράδεκτο να έχουμε ένα εκλογικό σύστημα πολλών ταχυτήτων (από μονοεδρικές μέχρι τεσσαρακονταεδρικές) με το οποίο να αναδεικνύονται βουλευτές πολλών ταχυτήτων και ανάλογων οικονομικών και επικοινωνιακών δυνατοτήτων και το χειρότερο από ψηφοφόρους πολλών ταχυτήτων (οι μεγάλες περιφέρειες κατά κανόνα εκλέγουν τους Υπουργούς).
Χρειάζεται ένα σύστημα απόλυτης ομοιομορφίας κατά την εκλογή των βουλευτών με την καθιέρωση μονοεδρικών περιφερειών.
Δεύτερον οι εκλογές να γίνονται σε συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε τέσσερα χρόνια και αν για οποιοδήποτε λόγο προκύψει η ανάγκη εκλογών κατά τη διάρκεια της τετραετίας ,αυτές να γίνονται μόνο για το υπόλοιπο της τετραετίας. Με αυτό τον τρόπο σταματάει η συνεχής εκλογολογία, η πολιτική ζωή δεν θα είναι έρμαιο των δημοσκοπήσεων. Οι πολιτικές ηγεσίες θα υποχρεώνονται να αποκτήσουν στρατηγική για τη χώρα και όχι για την εκλογική τους αναπαραγωγή.
Διασφαλίζεται η πολιτική σταθερότητα και δεν αναστατώνεται η οικονομική ζωή από τους τυχοδιωκτισμούς του κάθε φορά κυβερνώντος κόμματος. Αυτή η διάταξη συμπεριελήφθηκε στο Σουηδικό σύνταγμα και απεδείχθη σοφή, αφού από τότε μόνο μία φορά έχουν προκηρυχθεί πρόωρες εκλογές, το 1958.
Κυρίες και κύριοι,
Τελειώνοντας, με την ευκαιρία αυτής της παρουσίασης του βιβλίου θα ήθελα πολύ σύντομα και τηλεγραφικά να πω δυο λόγια για την τρέχουσα οικονομική κρίση, για τις επιπτώσεις της στη χώρα μας και για την αντιμετώπισή της.
Πρώτον, η διεθνής κρίση δεν έχει ακόμα πλήρως εξελιχθεί. Τα διεθνώς πρωτοφανή μέτρα αντιμετώπισής της με κυβερνητικές παρεμβάσεις μέχρι στιγμής χάνονται στον «Πίθο των Δαναΐδων».
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αξιόπιστα ποια θα είναι και πότε θα έρθει η έξοδος από αυτή τη κρίση. Το μόνο που προβλέπεται με βεβαιότητα είναι η συνεχιζόμενη επιδείνωση της κατάστασης και μία όλο και αυξανόμενη αμηχανία αντιμετώπισής της.
Δεύτερον, η χώρα μας βρίσκεται στη διάθεση των γεγονότων. Η κρίση έχει ήδη εισβάλλει παρόλο που εισέρχεται με σχετική χρονική υστέρηση λόγω των αναχρονιστικών δομών της οικονομίας μας και όχι βέβαια λόγω της θωράκισής της, όπως λέει η κυβέρνηση. Έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε σοβαρά γιατί η κρίση μας βρίσκει με τις περισσότερες αδυναμίες από όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Με το μεγαλύτερο έλλειμμα, το μεγαλύτερο χρέος, την χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα, την ασθενέστερη παραγωγική βάση και τη μεγαλύτερη αναλογικά εξάρτηση από τις, νοσούσες πλέον, διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Τρίτον, αυτή τη στιγμή η χώρα δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις. Το πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει να αγνοεί το βάθος της κρίσης. Είτε γιατί δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει είτε γιατί την χρησιμοποιεί στον πολιτικό ανταγωνισμό. Δεν τολμά να εξηγήσει ότι με την εξέλιξη της κρίσης το πρόβλημα δεν θα είναι πόσα παραπάνω θα πάρει ο καθένας, αλλά πόσα λιγότερα θα χάσει από αυτά – λίγα ή πολλά – που είχε. Και κυρίως πως δεν θα επιδεινωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των ασθενέστερων τάξεων.
Κάπως πρέπει να εξηγήσουμε επίσης ότι σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες, σε περιόδους μεγάλης οικονομικής κρίσης, κατισχύει το αξίωμα ότι το πρώτο καθήκον είναι να συγκρατήσεις την καταρρέουσα οικονομία σου.
{Μετά, αν είσαι στην Ελλάδα, αν θέλεις μπορείς να την ρημάξεις με την πλειοδοσία του προεκλογικού ανταγωνισμού!!}
Αν αυτά δεν κατανοηθούν καλά, τότε πολύ φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα – και μάλλον γρήγορα - θα οδηγηθούμε σε δύο δυσμενέστατες εξελίξεις, όπου η μία είναι κυριολεκτικά χειρότερη από την άλλη
Η πρώτη είναι να βρεθούμε στην προκρούστεια κλίνη των διεθνών οργανισμών για διεθνή οικονομικό έλεγχο και όχι απλή επιτήρηση. Αποφεύγοντας οι ίδιοι να κάνουμε επιλογές, θα μας επιβάλλουν οι τρίτοι δυστυχώς το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Εγώ, στην προσπάθειά μου να αποφύγουμε τέτοιες επώδυνες καταστάσεις, είπα έγκαιρα ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να προκαλέσουμε μόνοι μας κάποια μορφή διεθνούς συνδρομής και ελέγχου, σαν έσχατο μέσο για να τεθούμε προ των ευθυνών μας και να πάρουμε οι ίδιοι αποφάσεις για τη χώρα μας.
Τώρα όμως, πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για μια τέτοια νηφάλια προσέγγιση.
Η δεύτερη είναι μία ακόμα χειρότερη εξέλιξη.
Να μας αφήσει η διεθνής κοινότητα στη τύχη μας.
Στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα όλες οι χώρες, ελλοχεύει ο κίνδυνος της αναβίωσης του γενικευμένου προστατευτισμού και της λογικής του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις ακόμα και στις χώρες της Ε.Ε. ή και της Ευρωζώνης, ακούμε φωνές για καθαρά εθνικές πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής το σύστημα συλλογικής συνεργασίας και κάποιας, έστω και περιορισμένης αλληλεγγύης αντέχει. Μέχρι πότε όμως και για πόσο; Εξαρτάται από το βάθος και τη διάρκεια της διεθνούς κρίσης. Εμείς δεν είμαστε μέρος της αντοχής του συστήματος, αλλά μέρος των προβλημάτων του.
Όσοι λοιπόν σήμερα, άπρακτοι, άβουλοι και κρυπτόμενοι απλώς εξορκίζουν αυτές τις δυσμενείς εξελίξεις, τουλάχιστον ας μην προσπαθούν να συγκαλύψουν την ιδιοτελή απροθυμία τους να ληφθούν αποφάσεις για την συνολική αντιμετώπιση της κρίσης με «χωριάτικου τύπου» διακηρύξεις περί δήθεν εθνικής υπερηφάνειας, διεκδικώντας και πάλι ρόλους σε ψευδεπίγραφα σενάρια.
Ε! Πάει πολύ, οι φοβικές συμπεριφορές να αναγορεύονται και ως στάση πολιτικής αρετής, εθνικοφροσύνης και φιλολαϊκότητας.
Αυτές οι πρακτικές δεν συνιστούν ούτε σεβασμό προς την κοινή γνώμη ούτε μεγαλοθυμία προς τις αγωνίες της. Υποκρύπτουν την πιο απόλυτη υστεροβουλία δείχνοντας τη χειρότερη περιφρόνηση απέναντι στην κοινωνία και τις ανάγκες της.
Η άποψή μου συνεπώς είναι ότι απαιτούνται επειγόντως δύο πράγματα:
Πρώτον Η άμεση προσφυγή σε εκλογές.
Η χώρα βρίσκεται σε δεινή θέση, όχι μόνο εξαιτίας αυτής καθαυτής της οικονομικής κρίσης, αλλά και από την πασιφανή κοινωνικοπολιτική αδυναμία της να πάρει αποφάσεις για να την αντιμετωπίσει. Γι’ αυτό είναι ίσως η μοναδική φορά μετά την μεταπολίτευση, που είναι απολύτως δικαιολογημένη η πρόωρη προσφυγή σε εκλογές.
Δεύτερον και ακόμα πιο σημαντικό. Χρειάζονται σύντομα εκλογές επί τη βάσει αυτής της αλήθειας, δηλαδή για τη άμεση λήψη σημαντικών αποφάσεων. Δεν χρειάζονται σύντομα εκλογές για τις εκλογές, αλλά για να προκύψει μία κυβέρνηση που θα έχει το σθένος να πάρει αποφάσεις, ίσως αρκετά οδυνηρές, για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αν οι εκλογές γίνουν χωρίς να τεθούν από τις πολιτικές δυνάμεις τα πραγματικά διλήμματα - καθαρά και όχι νοθευμένα από την όποια σκοπιμότητα - ο λαός δεν θα δώσει στη νέα κυβέρνηση καμιά πολιτική νομιμοποίηση.
Πιστεύω ότι οι αλήθειες αυτές πρέπει να διατυπωθούν πριν τις εκλογές και όχι αφού γίνουν οι εκλογές προκειμένου να κερδιθεί η εμπιστοσύνη της υποψιασμένης πλέον κοινωνίας και να προκύψει ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρή πολιτική εντολή για βαθύτερες τομές.
Κυρίες και κύριοι
Σε ό,τι με αφορά, θα ήθελα το ΠΑΣΟΚ να διατυπώσει έναν τέτοιο πολιτικό λόγο πριν τις εκλογές. Δηλαδή, απαιτείται μία νέα πολιτική πλατφόρμα σε αυτή τη βάση. Σε αυτή τη διαδικασία θέλησα να συμβάλλω με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου.
Το ΠΑΣΟΚ έχει τη μοναδική ευκαιρία να κερδίσει εκείνο το επιφυλακτικό, μέχρι σήμερα, αλλά και ψύχραιμο τμήμα της κοινωνίας που διαθέτει γνωστικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, επιστημονικό και πολιτισμικό κεφάλαιο, το οποίο θα προσδιορίσει την τελική στάση του στις επερχόμενες εκλογές μόνο με ρεαλιστικά κριτήρια όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης και την εν συνεχεία εξέλιξη της χώρας, και δεν θα παρασυρθεί από τις γνωστές πλειοδοσίες του προεκλογικού ανταγωνισμού.
Πρέπει δε να είναι σαφές σε όλους ότι αυτό το τμήμα της κοινωνίας δεν θα είναι μόνο «χρήσιμο» εκλογικά, αλλά απαραίτητο κυρίως μετεκλογικά για να οικοδομηθούν οι αναγκαίες συναινέσεις και κοινωνικές συμμαχίες.
Ο άτεγκτος νόμος των κοινωνικών φαινομένων μας διδάσκει ότι ακόμα και αν κάποιος κερδίσει τις εκλογές με τους νόμους της μηχανικής και όχι της πολιτικής ευθύνης, είναι βέβαιο ότι θα γνωρίσει τη συντριβή μετά τις εκλογές. Και αυτό θα είναι άδικο για τη χώρα μας, σε αυτή τη φάση.
Κυρίες και κύριοι,
Εγώ αυτά θεωρώ στην παρούσα φάση ως τον ορισμό της πολιτικής ευθύνης και δεν περιμένω την γονιμοποίηση της απελπισίας για να προκύψουν οι νέες προϋποθέσεις στη χώρα μου.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Νέα είσοδος στο blogging από τον makiaveli

Δυναμική είσοδος στο τοπικό blogging από τον makiaveli. Η διεύθυνση του ιστολογίου είναι: http://makiaveli-mandragoras.blogspot.com/ και θα έχει μόνιμο link στο ιστολόγιό μου.
Πρωτότυπη η ονοματολογία που χρησιμοποιείται από το διαχειριστή του ιστολογίου. Θα παραθέσω μια μικρή καταγραφή των δύο στοιχείων του ονόματος.

Μανδραγόρας
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ο Μανδραγόρας ανήκει στην οικογένεια σολανίδες. Ποώδες, ιθαγενές με 4 είδη απαντά στις Μεσογειακές χώρες.
Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με 2 πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.
Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.
Ακόμη θεωρούσαν ότι αν πιεις το αφέψημα της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.
Ο μανδραγόρας είναι τοξικό φυτό περιέχει ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη που αποτελούν πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες και χρησιμοποιούνται σαν αντισπασμωδικά και καταπραϋντικά.
Στην αρχαιότητα την ρίζα την χρησιμοποιούσαν και σαν υπνωτικό.
Τα φύλλα του είναι πολύ μεγάλα, ωοειδή, με κυματιστά χείλη.
Τα άνθη του πολυάριθμα σε πολλούς χρωματισμούς.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης σε σχήμα μήλου με γεύση υπόγλυκη και θεωρείται επικίνδυνος αν φαγωθεί.
Σε κάποιες περιοχές καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου και είναι γνωστός και με τις ονομασίες σερνικοβότανο, καλάνθρωπος, μανδραγούδα, μεγαλοβοτάνι, αβγουδάτσα και άλλες.
Σχόλιο
Το φυτό μανδραγόρας είναι γνωστό και αγαπητό σε μάγους, αλχημιστές, ιερείς, τοξικολάγνους και γιατρούς και χνάρια του βρίσκουμε σε όλους σχεδόν του πολιτισμούς, με αναφορές σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη, Μεσαιωνικά κείμενα, Αποκρυφιστικές Βίβλους, νεορομαντικά γοτθικά κείμενα, do it yourself - drugs at home και δε συμμαζέυεται.

Νικολό Μακιαβέλι
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Ο Νικολό Μακιαβέλι 3 Μαΐου, 1469- 21 Ιουνίου 1527, ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας, φτωχός απόγονος ευγενούς οικογένειας, γεννήθηκε στη Φλωρεντία και ήταν γιος του Μπερνάρντο Μακιαβέλι και της Μπαρτολομέα Νέλι. Λαμβάνοντας το αξίωμα δεύτερου καγκελαρίου της φλωρεντινής δημοκρατίας, ο Μακιαβέλι εργάστηκε ως γραμματέας της αρμόδιας επιτροπής για τη διπλωματία και τον πόλεμο. Οι αποστολές του τον έφεραν σε επαφή με αρκετές από τις ισχυρότερες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του στην Ευρώπη, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται ο Πάπας και ο βασιλέας της Γαλλίας.
Φέρεται πως επηρεάστηκε σημαντικά από τις πολιτικές αντιλήψεις του Καίσαρα Βοργία στη συγγραφή του έργου του Il principe (Ο Ηγεμών), που γράφτηκε το 1513. Το συγκεκριμένο έργο επηρέασε την πολιτική σκέψη πολλών πολιτικών και στοχαστών και άσκησε σημαντική επίδραση σε πολιτικές εξελίξεις της εποχής του και μεταγενέστερων περιόδων.
Η σκέψη του δέχθηκε είτε σημαντικές επικρίσεις είτε πλήρη αποδοχή. Είναι πολλοί εκείνοι που τον θεωρούν πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και επίσης αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό, διεφθαρμένο και αυταρχικό.
Το έργο γράφτηκε σε περίοδο κατά την οποία ο Μακιαβέλι απολύθηκε από τα δημόσια αξιώματά του, όταν το 1512, με τη βοήθεια των Ισπανών, οι Μέδικοι ανέτρεψαν της δημοκρατία της Φλωρεντίας επανερχόμενοι στην εξουσία. Ο Μακιαβέλι υπέστη βασανιστήρια και για μικρό διάστημα φυλακίστηκε. Όταν αργότερα επέστρεψε σε ελάσσονες δημόσιες θέσεις υπό το καθεστώς των Μεδίκων χαρακτηρίστηκε ανεπιθύμητος από τους δημοκράτες που ανέτρεψαν και πάλι τους Μεδίκους το 1527. Απογοητευμένος, ως αναφέρεται, ο Μακιαβέλι πέθανε σύντομα στη Φλωρεντία από πάθηση του στομάχου.΄
Σχόλιο
Μετά από 500 περίπου χρόνια, ο Μακιαβέλι εξακολουθεί, όχι μόνο να είναι επίκαιρος, αλλά και να μας δείχνει ενδεχομένως, τον πιο ασφαλή δρόμο επιτυχίας, στην πολιτική, στην επαγγελματική μας εξέλιξη και γενικά στη ζωή. Με απλά λόγια μας λέει πως η προσωπική μας επιτυχία δεν αξιολογείται με κριτήριο "το καλό ή το κακό αλλά το αποτελεσματικό ή αναποτελεσματικό μέσο". Στην πορεία της ζωής του καθενός μας, το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα κρίνει αν πετύχαμε ή αποτύχαμε.

Σύνδεση Μακιαβέλι και Μανδραγόρα
(απόψεις από κριτικούς των βιβλίων του)
Ο Μακιαβέλι τις εμπειρίες και τις γνώσεις του αποκρυστάλλωσε στον τολμηρό Ηγεμόνα (1513). Πρόκειται για ένα κείμενο που σφραγίζει τη μετάβαση από τη μεσαιωνική πολιτική θεωρία και τα οικεία σχήματα εξουσίας σε μια νεωτερική πολιτική σκέψη που αναγνωρίζει ότι οι αναγκαιότητες της πολιτικής εξουσίας δεν συνάδουν με τις ηθικές επιταγές. Άρα η Εκκλησία δεν μπορεί να ασκεί πολιτική. Προτείνει τη σημασία του σκοπού που αγιάζει τα μέσα, την «οικονομία της βίας» και ανακαλεί ως φάρμακο στα δεινά της εποχής του, το πολίτευμα της ρωμαϊκής δημοκρατίας.
Ο Μακιαβέλι φαίνεται πως έγραψε τη λόγια κωμωδία του Μανδραγόρας το 1514-5, λίγο καιρό μετά τον Ηγεμόνα. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο πολλοί επιχείρησαν να τη δουν σαν μεταγραφή, με όρους κωμωδίας, του Ηγεμόνα. Κι εδώ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Πολλοί μελετητές αρνούνται ότι ο "Μανδραγόρας" είναι αλληγορία. Μοιάζει ωστόσο σαφές ότι το έργο αυτό αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένα κωμικό αντίστοιχο του "Ηγεμόνα". Και τα δύο έργα δίνουν πρακτικές συμβουλές σ' εκείνον που επιδιώκει την ευτυχία, ακόμη και εις βάρος των άλλων.

Καλώς τον!

Ο Χρήστος Τσομπανίδης εισήλθε στο χώρο του blogging. Η διεύθυνση του ιστολογίου, το οποίο θα έχει μόνιμο link κι από το δικό μου ιστολόγιο είναι: http://tsobanidis-christos.blogspot.com

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Δημοτικό Συμβούλιο Ορεστιάδας 6/2/2009

Απολύτως άστοχη η επιλογή της ημερομηνίας για τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ορεστιάδας.
Ο πρώτος βασικός λόγος είναι η παρουσία ενός υψηλόβαθμου στελέχους της κεντρικής πολιτικής σκηνής από την πλευρά της αντιπολίτευσης του κ. Χρυσοχοϊδη για τα εγκαίνια των γραφείων της τοπικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ Ορεστιάδας, καθώς και την πολιτική συνεστίαση που θα ακολουθούσε. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι καθημερινό γεγονός να επισκέπτονται την πόλη μας πολιτικοί αυτού του βεληνεκούς και οπωσδήποτε η παρουσία τους είναι θετικό στοιχείο για την πόλη μας.
Ο δεύτερος βασικός λόγος είναι η Σύνοδος των Περιφερειών που θα λάμβανε μέρος στην Ξάνθη, παρουσία όλης της ηγεσίας του Υπουργείου Εσωτερικών. Την ώρα μάλιστα που διεξαγόταν η συνεδρίαση, ο υπουργός Εσωτερικών κι οι υφυπουργοί είχαν τη δυνατότητα να συναντηθούν με δημάρχους και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιφέρειας ΑΜΘ. Μια ιδανική ευκαιρία για να τεθούν θέματα και ζητήματα που αφορούν το Δήμο Ορεστιάδας από το δήμαρχο και τους στενούς του συνεργάτες.
Η συνεδρίαση κύλησε με αρκετές εντάσεις και συγκρούσεις, άλλες φορές χωρίς περιεχόμενο και ουσία και άλλες γιατί πραγματικά κάποια ζητήματα δεν ακολούθησαν την προβλεπόμενη διαδικασία από τον Κώδικα, αφήνοντας αρκετά κενά και ασάφειες. Αυτό έγινε στην εκλογή του προέδρου της ΔΕΥΑΟ.
Πέρα απ' αυτά όμως, σημασία έχει ο θεσμός του Δημοτικού Συμβουλίου. Του ανώτατου θεσμικού οργάνου του δήμου.
Το Δημοτικό Συμβούλιο είναι ένας χώρος παραγωγής πολιτικής. Δεν είναι χώρος ούτε για υπονοούμενα χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, ούτε αρένα για μαλώματα και καυγάδες. Δεν είναι επίσης χώρος επιβολής κανόνων οι οποίοι δεν προβλέπονται πουθενά και δε στηρίζονται σε νόμους, διατάξεις και εγκυκλίους.
Το Δημοτικό Συμβούλιο είναι ένας χώρος όπου όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι θα συμφωνήσουν, θα διαφωνήσουν αλλά με πολιτικούς όρους. Όλοι πρέπει να λειτουργούν για το συμφέρον του δήμου. Είναι αυτονόητη διαδικασία για τον κάθε έναν από εμάς ο οποίος εκτίθεται στην κοινωνία.
Η κοινωνία, η οποία είναι τελικά αποδέκτης όλων, θα κρίνει όλους μας για τις πολιτικές επιλογές που θα κάνουμε σε κάθε χρονική στιγμή.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Δ.Σ. του Δήμου Ορεστιάδας

Στις 6 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00 θα πραγματοποιηθεί συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ορεστιάδας με 32 θέματα στην ημερήσια διάταξη.

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ EMAIL THΣ ΗΜΕΡΑΣ

Οι αριθμοί που χρησιμοποιούμε (1, 2, 3, 4, κτλ.) είναι γνωστοί ως ' αραβικοί' αριθμοί για να ξεχωρίζουν από τους 'λατινικούς' (I, II, III, IV, V, VI, κτλ).
Στην πραγματικότητα οι Άραβες έκαναν γνωστούς αυτούς τους αριθμούς αλλά αρχικά χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες για να μετρούν και να κάνουν λογαριασμούς στις εμπορικές τους συναλλαγές.
Έχετε ποτέ σκεφτεί γιατί .......... 1 σημαίνει 'ένα ' και 2 σημαίνει 'δύο';
Στους λατινικούς αριθμούς είναι εύκολο να το καταλάβεις αλλά ποια ήταν η λογική πίσω από τους ελληνικούς αριθμούς;
Είναι θέμα γωνιών! Είναι ο αριθμός των γωνιών. Αν κάποιος γράψει το γράμμα (βλέπε παρακάτω) στην παλιά τους μορφή, θα καταλάβει αμέσως γιατί. Έχω σημειώσει τις γωνίες με 'o'. No 1 έχει μία γωνία. No 2 έχει δύο γωνίες. No 3 έχει τρεις γωνίες, κτλ. και το 'O' δεν έχει γωνίες.
Αναδημοσίευση από http://dhmoths.blogspot.com/

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Αστική, Δημοτική και Υπεραστική Συγκοινωνία στο δήμο Ορεστιάδας

Η αστική, η δημοτική και η υπεραστική συγκοινωνία στο δήμο Ορεστιάδας, λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο, όμως έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Τους δημότες και το ΚΤΕΛ. Μπορεί να έχουν διαφορετική αφετηρία λειτουργίας, απαιτείται όμως να βρεθούν τα κοινά στοιχεία που έχουν, ώστε να λειτουργούν συμπληρωματικά μεταξύ τους με τελικό στόχο την υψηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών στους δημότες.
Η υπεραστική συγκοινωνία λειτουργεί εδώ και χρόνια από το ΚΤΕΛ και τη γνωρίζει όλος ο κόσμος. Η συνεχής όμως μείωση των δρομολογίων, ιδιαίτερα προς χωριά με λίγο και γειρασμένο πληθυσμό δημιουργεί προβλήματα καθώς και συνθήκες απομόνωσης.
Εδώ παρεμβαίνει η Δημοτική Συγκοινωνία, η οποία υλοποιείται πάλι από το ΚΤΕΛ με τη διαφορά όμως ότι είναι ενταγμένη σε ένα κοινό πρόγραμμα με το δήμο Ορεστιάδας το "ΣΥΝ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ", που αφορά στην χρηματοδοτική ενίσχυση δρομολογίων που είναι ασύμφορα για το ΚΤΕΛ. Έτσι ο δήμος ενέταξε 3 δρομολόγια, τα οποία κανονικά πρέπει να είναι διαφορετικά από αυτά που έχει ήδη ενταγμένα στον προγραμματισμό του το ΚΤΕΛ, ώστε να ενισχυθεί η προσβασιμότητα από συγκεκριμένα χωριά. Η Δημοτική Συγκοινωνία λοιπόν είναι χρηματοδοτούμενη και αφορά μόνο σε 3 δρομολόγια με επιστροφή, για συγκεκριμένους οικισμούς του δήμου Ορεστιάδας.
Η Αστική Συγκοινωνία αφορά στην μετακίνηση των δημοτών μέσα στο αστικό κέντρο του Δήμου. Δεν είναι χρηματοδοτούμενη, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Πιθανόν αυτό να γίνει αργότερα. Υλοποιείται και πάλι από το ΚΤΕΛ με διαφορετικού τύπου λεωφορεία. Δυστυχώς η Αστική Συγκοινωνία, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν υποστηρίχθηκε ιδιαίτερα από το δήμο κι απ' τους μηχανισμούς επικοινωνίας που διαθέτει. Η υποστήριξη είναι απαραίτητη καθώς είναι στα σπάργανα η λειτουργία της (περίπου 4 μήνες).
Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό, οι παραπάνω 3 διαφορετικού τύπου συγκοινωνίες να προσαρμοστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι βιώσιμες, λειτουργικές και χρηστικές.
Αυτό οφείλει να γίνει σε συνεργασία του ΚΤΕΛ με το δήμο. Προς όφελος και των δημοτών, που μας ενδιαφέρει κυρίως, αλλά και της επιχείρησης.