Εθνικές Εκλογές 2009

Κοντεύει να ξημερώσει Κυριακή. Ημέρα της εκλογικής διαδικασίας.
Η προεκλογική περίοδος έλαβε τέλος και τώρα όλοι μας αφού ακούσαμε, είδαμε, αξιολογήσαμε, συζητήσαμε, είμαστε έτοιμοι, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, να πάμε για να κάνουμε την πολιτική μας επιλογή μέσω της ψήφου μας.
Θα προσπαθήσω ν’ αποτυπώσω αυτή τη χρονική στιγμή, λίγες σκέψεις που αφορούν σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία.
Κατά την προσωπική μου άποψη, το διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν ήταν έξοδος απ’ την οικονομική κρίση παρόλο που ήταν η αφορμή για να γίνουν. Το διακύβευμα έχει 3 προτεραιότητες. Πρώτη προτεραιότητα είναι τα Εθνικά θέματα. Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης κι η ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας, είναι η δεύτερη προτεραιότητα. Η αναδιάρθρωση του κράτους είναι η τρίτη προτεραιότητα.
Δε γνωρίζω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μετά τ' αποτελέσματα των εκλογών, αν δηλαδή έχουμε εξακομματική βουλή (απίθανο κατά την άποψή μου, παρόλο που επιδιώχθηκε ιδιαίτερα), αν έχουμε συγκυβέρνηση (επίσης απίθανο σενάριο) ή αν υπάρχει αυτοδυναμία (το πιο πιθανό για μένα).
Πιστεύω, ότι το επόμενο εξάμηνο θα είναι η περίοδος που θα κλείσουν ή θα δρομολογηθούν για να κλείσουν άμεσα, αρκετά από τα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και την εξωτερική μας πολιτική. Η παγκόσμια συγκυρία κι άλλοι πολλοί παράγοντες πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην ικανοποιήσει όλους τους Έλληνες. Κάποιοι ν’ απογοητευτούν, άλλοι να αισθανθούν ανακουφισμένοι. Πιστεύω όμως ότι για να προχωρήσουμε, κάποια μέτωπα πρέπει να κλείσουν.
Όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος αυτών των εκλογών, υπάρχουν δύο ξεκάθαρες πολιτικές επιλογές από τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία είναι τα μόνα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα.
Έχει κατατεθεί απ’ το κάθε κόμμα, μια συγκεκριμένη πολιτική πρόταση η οποία είναι η επιλογή μιας οικονομικής θεωρίας σε θέματα μακροοικονομίας. Οι δύο πολιτικές προτάσεις που αναπτύχθηκαν, είναι ο διαρκής πόλεμος των δύο οικονομικών θεωριών σε τέτοιου είδους μακροοικονομικά ζητήματα. Απλά αυτό που διακρίνω, σ’ αυτή τη χρονική στιγμή, σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, σύμφωνα με την κουλτούρα και ιδιοσυγκρασία μας, ταιριάζει για τη χώρα η πολιτική πρόταση που καταθέτει το ΠΑΣΟΚ κι ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεν είναι τυχαίο που επέλεξαν αυτή την επιλογή κι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως π.χ. η Γαλλία.
Ποιά είναι η σωστή; Ο χρόνος θα δείξει σίγουρα.
Όσον αφορά στην αναδιάρθρωση του κράτους, νομίζω ότι ήδη έχουμε καθυστερήσει αρκετά. Είναι μια δύσκολη διαδικασία κι αφορά απ' το χαμηλότερο μέχρι το υψηλότερο επίπεδο διοίκησης. Το σύστημα δεν μπορεί να δουλέψει άλλο, έτσι μ' αυτό τον τρόπο. Είναι απαξιωμένο, αντιπαραγωγικό και δυσκίνητο.
Μεγάλη μου ελπίδα όμως παραμένει από τον αυριανό πρωθυπουργό, η γενναία και ουσιαστική μεταρρύθμιση στην παιδεία. Από τον παιδικό σταθμό μέχρι στο Πανεπιστήμιο. Μια μακροχρόνια επένδυση που μπορεί πραγματικά ν' αλλάξει την πορεία αυτής της χώρας.
Θα καταγράψω συνοπτικά αυτό που νιώθω:
1. Ξεμπλοκάρουμε από βαρίδια και προχωράμε.
2. Η οικονομία είναι βασικά ψυχολογία.
3. Είμαστε ένα κράτος λίγο "μπάχαλο", αλλά το "μαγαζί" είναι γωνία.
4. Επενδύουμε στη γνώση και στην καινοτομία.
Γι’ αυτό θα πρότεινα “think positive” ή στα ελληνικά «να σκεφτόμαστε θετικά».