Νέα είσοδος στο blogging από τον makiaveli

Δυναμική είσοδος στο τοπικό blogging από τον makiaveli. Η διεύθυνση του ιστολογίου είναι: http://makiaveli-mandragoras.blogspot.com/ και θα έχει μόνιμο link στο ιστολόγιό μου.
Πρωτότυπη η ονοματολογία που χρησιμοποιείται από το διαχειριστή του ιστολογίου. Θα παραθέσω μια μικρή καταγραφή των δύο στοιχείων του ονόματος.

Μανδραγόρας
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ο Μανδραγόρας ανήκει στην οικογένεια σολανίδες. Ποώδες, ιθαγενές με 4 είδη απαντά στις Μεσογειακές χώρες.
Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με 2 πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.
Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.
Ακόμη θεωρούσαν ότι αν πιεις το αφέψημα της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.
Ο μανδραγόρας είναι τοξικό φυτό περιέχει ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη που αποτελούν πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες και χρησιμοποιούνται σαν αντισπασμωδικά και καταπραϋντικά.
Στην αρχαιότητα την ρίζα την χρησιμοποιούσαν και σαν υπνωτικό.
Τα φύλλα του είναι πολύ μεγάλα, ωοειδή, με κυματιστά χείλη.
Τα άνθη του πολυάριθμα σε πολλούς χρωματισμούς.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης σε σχήμα μήλου με γεύση υπόγλυκη και θεωρείται επικίνδυνος αν φαγωθεί.
Σε κάποιες περιοχές καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου και είναι γνωστός και με τις ονομασίες σερνικοβότανο, καλάνθρωπος, μανδραγούδα, μεγαλοβοτάνι, αβγουδάτσα και άλλες.
Σχόλιο
Το φυτό μανδραγόρας είναι γνωστό και αγαπητό σε μάγους, αλχημιστές, ιερείς, τοξικολάγνους και γιατρούς και χνάρια του βρίσκουμε σε όλους σχεδόν του πολιτισμούς, με αναφορές σε Παλαιά και Καινή Διαθήκη, Μεσαιωνικά κείμενα, Αποκρυφιστικές Βίβλους, νεορομαντικά γοτθικά κείμενα, do it yourself - drugs at home και δε συμμαζέυεται.

Νικολό Μακιαβέλι
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Ο Νικολό Μακιαβέλι 3 Μαΐου, 1469- 21 Ιουνίου 1527, ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας, φτωχός απόγονος ευγενούς οικογένειας, γεννήθηκε στη Φλωρεντία και ήταν γιος του Μπερνάρντο Μακιαβέλι και της Μπαρτολομέα Νέλι. Λαμβάνοντας το αξίωμα δεύτερου καγκελαρίου της φλωρεντινής δημοκρατίας, ο Μακιαβέλι εργάστηκε ως γραμματέας της αρμόδιας επιτροπής για τη διπλωματία και τον πόλεμο. Οι αποστολές του τον έφεραν σε επαφή με αρκετές από τις ισχυρότερες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του στην Ευρώπη, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται ο Πάπας και ο βασιλέας της Γαλλίας.
Φέρεται πως επηρεάστηκε σημαντικά από τις πολιτικές αντιλήψεις του Καίσαρα Βοργία στη συγγραφή του έργου του Il principe (Ο Ηγεμών), που γράφτηκε το 1513. Το συγκεκριμένο έργο επηρέασε την πολιτική σκέψη πολλών πολιτικών και στοχαστών και άσκησε σημαντική επίδραση σε πολιτικές εξελίξεις της εποχής του και μεταγενέστερων περιόδων.
Η σκέψη του δέχθηκε είτε σημαντικές επικρίσεις είτε πλήρη αποδοχή. Είναι πολλοί εκείνοι που τον θεωρούν πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και επίσης αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό, διεφθαρμένο και αυταρχικό.
Το έργο γράφτηκε σε περίοδο κατά την οποία ο Μακιαβέλι απολύθηκε από τα δημόσια αξιώματά του, όταν το 1512, με τη βοήθεια των Ισπανών, οι Μέδικοι ανέτρεψαν της δημοκρατία της Φλωρεντίας επανερχόμενοι στην εξουσία. Ο Μακιαβέλι υπέστη βασανιστήρια και για μικρό διάστημα φυλακίστηκε. Όταν αργότερα επέστρεψε σε ελάσσονες δημόσιες θέσεις υπό το καθεστώς των Μεδίκων χαρακτηρίστηκε ανεπιθύμητος από τους δημοκράτες που ανέτρεψαν και πάλι τους Μεδίκους το 1527. Απογοητευμένος, ως αναφέρεται, ο Μακιαβέλι πέθανε σύντομα στη Φλωρεντία από πάθηση του στομάχου.΄
Σχόλιο
Μετά από 500 περίπου χρόνια, ο Μακιαβέλι εξακολουθεί, όχι μόνο να είναι επίκαιρος, αλλά και να μας δείχνει ενδεχομένως, τον πιο ασφαλή δρόμο επιτυχίας, στην πολιτική, στην επαγγελματική μας εξέλιξη και γενικά στη ζωή. Με απλά λόγια μας λέει πως η προσωπική μας επιτυχία δεν αξιολογείται με κριτήριο "το καλό ή το κακό αλλά το αποτελεσματικό ή αναποτελεσματικό μέσο". Στην πορεία της ζωής του καθενός μας, το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα κρίνει αν πετύχαμε ή αποτύχαμε.

Σύνδεση Μακιαβέλι και Μανδραγόρα
(απόψεις από κριτικούς των βιβλίων του)
Ο Μακιαβέλι τις εμπειρίες και τις γνώσεις του αποκρυστάλλωσε στον τολμηρό Ηγεμόνα (1513). Πρόκειται για ένα κείμενο που σφραγίζει τη μετάβαση από τη μεσαιωνική πολιτική θεωρία και τα οικεία σχήματα εξουσίας σε μια νεωτερική πολιτική σκέψη που αναγνωρίζει ότι οι αναγκαιότητες της πολιτικής εξουσίας δεν συνάδουν με τις ηθικές επιταγές. Άρα η Εκκλησία δεν μπορεί να ασκεί πολιτική. Προτείνει τη σημασία του σκοπού που αγιάζει τα μέσα, την «οικονομία της βίας» και ανακαλεί ως φάρμακο στα δεινά της εποχής του, το πολίτευμα της ρωμαϊκής δημοκρατίας.
Ο Μακιαβέλι φαίνεται πως έγραψε τη λόγια κωμωδία του Μανδραγόρας το 1514-5, λίγο καιρό μετά τον Ηγεμόνα. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο πολλοί επιχείρησαν να τη δουν σαν μεταγραφή, με όρους κωμωδίας, του Ηγεμόνα. Κι εδώ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Πολλοί μελετητές αρνούνται ότι ο "Μανδραγόρας" είναι αλληγορία. Μοιάζει ωστόσο σαφές ότι το έργο αυτό αποτελεί, αν μη τι άλλο, ένα κωμικό αντίστοιχο του "Ηγεμόνα". Και τα δύο έργα δίνουν πρακτικές συμβουλές σ' εκείνον που επιδιώκει την ευτυχία, ακόμη και εις βάρος των άλλων.