Άμεση λειτουργία του αντιπλημμυρικού αντλιοστασίου στην περιοχή «παλιά σφαγεία Ορεστιάδας»

Έντονα πλημμυρικά φαινόμενα προκλήθηκαν το τελευταίο διάστημα, με σχετικά όχι έντονες βροχοπτώσεις, στα χωράφια που ανήκουν στα αγροκτήματα του Ωοειδούς (κάμπος Σαγήνης, κτλ), με αποτέλεσμα να καταστραφούν εκατοντάδες στρέμματα με καλλιέργειες, απ’ τις οποίες οι περισσότερες βρίσκονται στο βασικό στάδιο ανάπτυξής τους.
Το φαινόμενο αυτό που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, έφερε και πάλι στο προσκήνιο το αντιπλημμυρικό αντλιοστάσιο που βρίσκεται στην περιοχή των παλιών σφαγείων Ορεστιάδας και κατασκευάστηκε πριν 7 περίπου χρόνια. Στο αντλιοστάσιο αυτό, αποστραγγίζονται νερά από τα αγροκτήματα Βάλτου, Νεοχωρίου και Λεπτής καθώς κι όμβρια ύδατα από τη Λεπτή, τον Πύργο και τη Ν. Ορεστιάδα. Αυτά τα ύδατα λοιπόν, λόγω μη λειτουργίας του αντλιοστασίου, οδηγούνται με «σίφωνα» μέσα στο Ωοειδές, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουν προστατευμένες καλλιεργήσιμες περιοχές.
Το αντλιοστάσιο αυτό αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική παρέμβαση κι ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού αντιπλημμυρικής προστασίας της περιοχής. Παρόλη όμως τη σημασία του, το έργο αυτό δεν μπόρεσε τελικά να λειτουργήσει προς όφελος των κατοίκων, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να παραμένει άλυτο.
Είναι ιδιαίτερα λυπηρό να βλέπει κανείς, μετά από ελάχιστες βροχοπτώσεις, την είσοδο της πόλης και την ευρύτερη περιοχή της Σαγήνης πλημμυρισμένη, καθώς και ατελείωτες εκτάσεις από καλλιέργειες «πνιγμένες» στο νερό.
Αν επισκεφτεί κάποιος την περιοχή μπορεί να διαπιστώσει, ότι πιθανόν να απαιτούνται και κάποιες συμπληρωματικές τεχνικές παρεμβάσεις, όπως πχ κατασκευή μιας μεγάλης λεκάνης αναρρόφησης ύδατος των αντλιών, τοποθέτηση αυτόματου χορτοκαθαριστικού, καθαρισμός καναλιών από φυτικές γαίες, κτλ ώστε το έργο να έχει δυνατότητα ν’ ανταποκριθεί πλήρως στις απαιτήσεις των συνθηκών. Παρόλα αυτά, τα παραπάνω μπορεί ν’ αποτελούν το δεύτερο βήμα ενεργειών.
Η λειτουργία του αντλιοστασίου λοιπόν είναι επιτακτική, διότι δε θα αργήσουμε να ξαναδούμε όλη αυτή την περιοχή «πνιγμένη» στο νερό. Είναι αδιανόητο τόσα χρόνια, ένα έργο το οποίο είναι μείζονος σημασίας, να παραμένει σχεδόν σε αχρησία.