Ο νομός Έβρου κι ιδιαίτερα το βόρειο τμήμα του, αποτελεί μια από τις πέντε μεγαλύτερες αρδευόμενες καλλιεργήσιμες πεδιάδες της Ελλάδας και σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή της χώρας μας. Ο κύριος κορμός της τοπικής οικονομίας στηρίζεται στη γεωργία.
Είναι αυτονόητο ότι, όταν εκκρεμεί ακόμη το θέμα της ανανέωσης της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας – Βουλγαρίας για τη διοχέτευση ύδατος στην Ελληνική πλευρά μέσω του ποταμού Άρδα και δεν υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση για την εξέλιξη της, παρά μόνο κάποιες αόριστες καθησυχαστικές δηλώσεις που δεν στηρίζονται βάσιμα κάπου, οι αγρότες να αγωνιούν και να βρίσκονται σε αναβρασμό. Φοβούνται να προγραμματίσουν για την καλλιεργητική περίοδο, καθώς αισθάνονται ανασφάλεια.
Με αυτήν την συμφωνία 60 ετών που υφίσταται μέχρι τον Ιούλιο του 2024, η γειτονική χώρα είχε την υποχρέωση να διοχετεύει 186 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερό ετησίως στην ελληνική πλευρά, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, προκειμένου να αρδεύονται άμεσα 202.000 στρέμματα του βόρειου Έβρου και έμμεσα άλλες 80 - 100.000 στρέμματα της ίδιας περιοχής.
Εκτός της άρδευσης, το θέμα αφορά σε ποταμούς που έχουν προκαλέσει κατά καιρούς έντονα πλημμυρικά φαινόμενα (Έβρος, Άρδας). Επομένως, αποτελεί και ζήτημα πολιτικής προστασίας.
Τα ερωτήματα που θέτουμε προς την Κυβέρνηση είναι τα εξής:
1. Μέχρι να φτάσουν οι δύο πλευρές σε συμφωνία, είθισται να συστήνεται μια κοινή διακρατική τεχνική ομάδα εργασίας που επεξεργάζεται όλα τα τεχνικά ζητήματα και καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις. Σε αυτή την επιτροπή θα πρέπει να υπάρχουν εκπρόσωποι των Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων και της Περιφέρειας. Γιατί δεν λειτουργεί τέτοια επιτροπή;
2. Έγινε αξιολόγηση της εφαρμογής της συμφωνίας τα 60 χρόνια που είναι σε ισχύ, καθώς έχει μεταβληθεί τα δεδομένα;
3. Γιατί φτάσαμε στο παρά πέντε της λήξης της συμφωνίας και δεν έκλεισε η ανανέωση της σε ικανό διάστημα νωρίτερα για να μην προκαλέσει πανικό;
4. Γιατί μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε ενέργειες που θα συμβάλλουν συμπληρωματικά στην άρδευση των χωραφιών, όπως τον καθαρισμό του φράγματος στο Θεραπειό και την αποκατάσταση των βλαβών στον υδροταμιευτήρα Κομάρων;
Το ζήτημα για την επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών είχε τεθεί έγκαιρα από όλους τους συναρμόδιους τοπικούς φορείς. Άλλωστε, η Ελλάδα κι η Βουλγαρία ως μέλη της Ε.Ε., έχουν την υποχρέωση να εφαρμόζουν τις Οδηγίες 2000/60 και 2007/60, που αφορούν την αμοιβαία συνεννόηση τόσο για την εκμετάλλευση των υδάτων, όσο και για την στρατηγική αντιμετώπιση των κινδύνων πλημμυρών και της ξηρασίας.
Μέχρι πότε πρέπει να περιμένουμε την Κυβέρνηση των «αρίστων» να ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία
