Η παρουσία του Πρωθυπουργού και σχεδόν ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου στον Έβρο, προμήνυε ότι θα εξαγγελθεί ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» τουλάχιστον. Δε μηδενίζουμε τις εξαγγελίες, όμως μάταια περίμεναν όλοι να ακούσουν τα μέτρα που θα αλλάξουν την πορεία αυτής της περιοχής. Πέρα από 2-3 ομολογουμένως σημαντικές αποφάσεις, όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά πυροτεχνήματα και δε δικαιολογούσαν με τίποτα το «ντόρο» που έγινε. Και φυσικά έσβησε κάθε προσδοκία για αναπτυξιακή έκρηξη της περιοχής.
Στο κεντρικό και βόρειο τμήμα του νομού Έβρου που καταρρέει, δεν αρκούν παυσίπονα για να το αφυπνίσουν αλλά μέτρα «ηλεκτροσόκ».
Ακόμη και στο νότιο τμήμα του νομού, που είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, είναι απαράδεκτο ένα χρόνο μετά την μεγαλύτερη και καταστροφικότερη πυρκαγιά της Ευρώπης, οι αγρότες, κτηνοτρόφοι κι οι επιχειρήσεις να περιμένουν με σταγονόμετρο τις αποζημιώσεις.
Το «Evros Pass» ήταν ένα φιάσκο όπως καταθέτουν οι ίδιοι οι επαγγελματίες, ενώ το μόνο έργο που φαίνεται να προχωράει είναι ο φράχτης.
Το κτηνοτροφικό κεφάλαιο αφανίζεται κι όταν θα δημιουργηθεί με το καλό η Κτηνιατρική Σχολή στη Νέα Ορεστιάδα, δε θα έχει μείνει κοπάδι ούτε για δείγμα.
Το μεταφορικό ισοδύναμο που είχε αναγγείλει προεκλογικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μετατράπηκε σε ένα εβδομαδιαίο δωρεάν ναυτικό δρομολόγιο Αλεξανδρούπολη – Πειραιάς για νταλίκες. Τουναντίον είχαμε κι αύξηση των διοδίων στους αυτοκινητόδρομους.
Οι επιχειρήσεις της περιοχής είναι αποκλεισμένες από ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις των τραπεζών ή τους παρέχονται ληστρικά επιτόκια.
Κανένα ουσιαστικό κίνητρο δεν κατατέθηκε για ανάπτυξη επενδύσεων στο κεντρικό και βόρειο τμήμα του νομού. Ίδιες προτεραιότητες από τον Αναπτυξιακό Νόμο σε όλο το νομό. Πόσο δε μάλλον για επενδύσεις οι οποίες να σχετίζεται με την αγροτική οικονομία.
Αποτελεί «ανέκδοτο» η ίδρυση του Κέντρου Ενίσχυσης Επιχειρηματικότητας στο Σουφλί.
Ούτε λόγος για τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης καυσίμων που είναι οικονομική μάστιγα και οδηγεί σε «τουρισμό του ντεπόζιτου».
Κανένα μέτρο για ουσιαστική στελέχωση των υποβαθμισμένων δομών υγείας.
Τα μέτρα για τη δημογραφική κατάρρευση μπορούν να χαρακτηριστούν από ανεπαρκή έως αστεία (προγράμματα της ΔΥΠΑ, πριμ μετεγκατάστασης πολιτών σε χωριά, προνόμια κινητικότητας δημοσίων υπαλλήλων προς στο νομό, αυξημένη μοριοδότηση στην εντοπιότητα σε περίπτωση μόνιμων προσλήψεων). Μόνο ως ρομαντική προοπτική θα μπορούσαν να εκληφθούν όλα αυτά, καθώς αν αναλογιστεί κανείς τα προβλήματα που θα έχει να αντιμετωπίσει εδώ κάνοντας την επιλογή, θα έφευγε τρέχοντας.
Ούτε κουβέντα για αναβάθμιση αυτής της τριτοκοσμικής εικόνας στο τελωνείο Καστανέων, ενώ για το τελωνείο των Κήπων, από τα μεγαλόστομα σχέδια φτάσαμε σε μια μερική επισκευή εγκαταστάσεων.
Η διπλή σιδηροδρομική γραμμή ηλεκτροκίνησης Αλεξανδρούπολης – Ορμενίου, κατάντησε μονή γραμμή κι αυτή χωρίς χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Αποτελεί ντροπή να αναφερθεί κανείς στο σιδηροδρομικό δρομολόγιο Ορεστιάδας – Αλεξανδρούπολης το πρωί και Ορμενίου – Αλεξανδρούπολης το απόγευμα.
Ακόμη κι οι αγρότες, η ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας είναι στο έλεος της «Βουλγαρίας», καθώς εκκρεμεί ακόμη η ανανέωση της συμφωνίας για τα νερά του ποταμού Άρδα, με τη χώρα μας να είναι με την πλάτη στον τοίχο. Καμιά προετοιμασία, δίχως «plan B» η χώρα.
Είναι κρίμα που τόσους μήνες κρατήθηκε ζωντανή η ελπίδα στους πολίτες του νομού ότι ίσως κάτι αξιόλογο θα συμβεί. Δε γίνεται όμως να πολεμάς τον «καρκίνο» με «ασπιρίνες». Ας σοβαρευτούμε επιτέλους…
